CECHY MAKROSKOPOWE
 Owocnik we wczesnej fazie dojrzałości
|
Owocniki kuliste lub owalne, czasem o nieregularnych kształtach. Zawsze z wieloma kanałami i wewnętrznymi fałdami, 1-3 cm średnicy. Powierzchnia owocnika matowa, szorstka, za młodu żółtawa, kremowa, żółto-czerwona, do intensywnie czerwonej lub czerwono-brązowej w okresie pełnej dojrzałości. Gleba na przekroju labiryntowata z przenikającymi się fałdami i pustymi komorami wewnątrz owocnika. Fałdy i wnętrza komór wysłane warstwą hymenialną - zawsze nieco jaśniejszą. Brak charakterystycznego smaku i zapachu
|
CECHY MIKROSKOPOWE
 Zarodniki w worku
|
Zewnętrzna warstwa perydium pseudoparenchymatyczna, zbudowana z 3-6 warstw grubościennych, zabarwionych na żółto-brązowo komórek o średnicy 10-15 μm. Czasem można zaobserwować pojedyncze, bardzo duże komórki do 25-30 μm. Głębsze warstwy perydium zbudowane z ciasno splecionych, hialinowych strzępek o średnicy 3-7 μm. Powierzchnia fałd wewnętrznych zbudowana z grubościennych septowanych strzępek o średnicy 3-10 μm. Skrajne segmenty strzępek wystają nad powierzchnię perydium, przyjmując formę pseudodermatocystyd. W okolicach ujść komór wewnętrznych i fałd perydium można zaobserwować niejednorodne sekcje pseudoparenchymatyczne. Worki owalne, wydłużone, czasem gruszkowate. Średnia wielkość worków 190-260 x 25-40 μm. Worki zawsze 8-zarodnikowe, zdecydowana przewaga worków z zarodnikami ułożonymi w jednym rzędzie. Parafizy długie, cylindryczne, septowane, obłe na szczycie, 190-300 x 4-8 μm. Zarodniki kuliste o średniej wielkości 25-35 μm, początkowo hialinowe, potem żółto-czerwone, czerwono-brązowe w fazie pełnej dojrzałości. Zarodniki pokryte obłymi, nieregularnie rozmieszczonymi, dużymi brodawkami do 5 μm wysokości i otoczone grubym ciemnobrązowym egzosporium 3-7 μm.
|
 |
 |
Palisadowy układ worków |
Perydium zewnętrzne |
Powierzchnia fałd wewnętrznych |
|
SIEDLISKO
|
Hydnotrya bailii wyrasta na glebach o bardzo zróżnicowanym pH. Preferuje lasy podgórskie i górskie, gdzie mikoryzuje wyłącznie z Picea abies. Znajdowana częściej na obrzeżach lasu, w jednorodnej ściółce świerkowej, nigdy głęboko pod powierzchnią gleby, a bardzo często semihypogeicznie. Znane są stanowiska z położeń górskich o wysokości 1500-1700 m n.p.m. |
WYSTĘPOWANIE
|
Hydnotrya bailii jest w Polsce gatunkiem pospolitym i często występującym, jednak jej stanowiska opisane w literaturze nie są zbyt liczne. Prawdopodobnie często bywa mylnie oznaczana jako jej siostrzany takson – Hydnotrya tulasnei. W krajach europejskich równie częsta.
Beskid Mały – DF 96, Koziniec k. Wadowic, Sierpień 2011
Beskid Żywiecki – DG 04, Góra Grojec k. Żywca, Wrzesień 2013
Beskid Zachodni – DG16, Zawoja k. Żywca, Wrzesień 2013
Gorce – EG22, Ochotnica Górna k. Nowego Targu, Wrzesień 2016
|
